Co jest podstawą asertywności i asertywnej komunikacji

Słyszałeś kiedykolwiek o czymś takim, jak asertywne prawa? Zastanawiałeś się, czym tak naprawdę jest asertywność? Jak z niej praktycznie korzystać?

Asertywność to sztuka. Sztuka myślenia o sobie i innych w określony (asertywny) sposób. Sztuka komunikowania się z szacunkiem, z uznaniem faktu, że jestem tak samo ważny, jak inni (a inni są tak samo ważni, jak ja).

Asertywność oznacza bezpośrednie, uczciwe i stanowcze wyrażanie swoich uczuć, postaw, opinii lub pragnień, ALE w sposób respektujący także uczucia, postawy, opinie, prawa i pragnienia drugiej osoby.

Po wielu latach pracy z moimi Klientami, po przeprowadzonych szkoleniach, godzinach coachingu 1na1 i obserwacji, jak moi Klienci się rozwijali, wiem, że podstawą asertywności są asertywne prawa. Najczęściej, gdy zachowujemy się w sposób inny niż asertywny (uległy, agresywny, manipulacyjny), właśnie asertywne prawa są zaburzone. I z drugiej strony: uświadomienie sobie, że każdy człowiek ma, przyznane z samego faktu istnienia, asertywne prawa, jest największym odkryciem i może być prawdziwym odkryciem na miarę odkrycia Ameryki.

Jeśli ktoś, kiedyś, w dzieciństwie, odebrał nam asertywne prawa i nie nauczył nas asertywności, idąc w dorosłym życiu, wciąż możemy nieść ten deficyt w sobie.

Będzie on nas wtedy ograniczał i może to się dziać na dwa sposoby: albo będziemy niepewni, z poczuciem, że inni są zawsze od nas ważniejsi, z rosnącym rozczarowaniem i frustracją, że nasze życie odbywa się na cudzych zasadach, albo z wewnętrzną złością, przeradzającą się w agresję i poczuciem, że inni powinni być nam posłuszni, że powinni realizować nasze oczekiwania, że jedynie złością, krzykiem i przemocą można w życiu osiągać rezultaty i cele.

O co więc chodzi z tymi asertywnymi prawami?

Bazą, punktem wyjścia i podstawą asertywnych praw są asertywne prawa człowieka, opracowane przez Herberta Fensterheima, człowieka, który wniósł wiele ważnego i rozwinął w tematykę asertywności.

Oto one:

Prawa człowieka wg Herberta Fensterheima:

Masz prawo do wyrażania siebie, swoich opinii, potrzeb, uczuć – tak długo, dopóki nie ranisz innych.
Masz prawo do wyrażania siebie, nawet jeśli rani to kogoś innego – dopóki Twoje intencje nie są agresywne.
Masz prawo do dysponowania swoim ciałem, czasem i własnością, jeśli to, co robisz jest dobre dla innych.
Masz prawo do przedstawiania innym swoich próśb – dopóki uznajesz, że oni mają prawo odmówić.
Są sytuacje, w których kwestia praw poszczególnych osób nie jest jasna. Zawsze jednak masz prawo do przedyskutowania tej sytuacji z drugą osobą.
Masz prawo do korzystania ze swoich praw.

Jakie prawa przydałby się Tobie, abyś zaczął dbać o siebie, czasem odmawiał, czasem bronił swojego zdania i swoich potrzeb?

Prawo do zmiany zdania? Prawo do odpoczynku? Prawo do spędzania czasu, jak lubisz? Prawo do życia po swojemu? Prawo do smutku i zmęczenia? Do bycia niedoskonałym? Popełniania błędów?..

Chcesz zachowywać się asertywnie? Zapisz swoje prawa.

Zrób to według następującego klucza:

1. Najpierw pomyśl o konkretnej sytuacji, w której nie zachowujesz się asertywnie.

2. Następnie pomyśl, dlaczego masz trudność.

3. A następnie nazwij prawo, które mogłoby być przydatne, abyś zachował się asertywnie.

Przykład:

Znajomi bez pytania zapowiedzieli, że przyjadą do Ciebie na weekend. Chciałbyś inaczej spędzić ten czas, natomiast jest Ci trudno im odmówić, bo ich lubisz i gościom się “nie odmawia”.

Przykłady asertywnych praw, które wesprą Cię w zadbaniu o siebie:

„Mam prawo do zaproponowania innego terminu”

„Moje potrzeby także się liczą”

“To jest w porządku zadbać o siebie.”

„Mam prawo do decydowania, jak chcę spędzać czas”

Teraz Twoja kolej:

Sytuacja:

………………………………………………………….

Moje prawa, wspierające asertywne myślenie i działanie:

………………………………………………………….

Powodzenia w budowaniu asertywności! ?

Więcej o asertywności?